"Een goed boek herken je al bij de eerste zin", zegt een literaire wet.
En deze eerste zinnen kunnen tellen:
We moesten het universum zelf ter hand nemen, mijn broer en ik, want op een ochtend vlak voor zonsopgang gaf papa plompverloren de geest. Zijn stoffelijk overschot, verkrampt in een pijn waarvan alleen de schil nog over was, zijn decreten die zo plotseling tot stof waren vergaan, het lag nu levenloos in de kamer boven vanwaar papa onze levens regeerde, de vorige dag nog.
Uit "Het meisje dat te veel van lucifers hield" van Gaétan Soucy, uitgev. Querido, 2002
Geen opmerkingen:
Een reactie posten